عمرو لیث صفاری، هنگامهای که بر نیشابور، مرکز خراسان، دست یافت، گفت: «شهری را گرفتهام که گِل آن خوردنی، بوتهی آن ریواس و سنگهای آن فیروزه است.» این گفته عمرولیث، بیانگر ارزشمندی سه فرآورده ناب از اقلیم نیشابور است که یکی از آنها، «ریواس» است. ریواس گیاهی است از تیره ترشکها که یکی از رهاوردهای کوهستان بینالود نیشابور است. به ریشه غدّهگون ریواس، «ریوند» گویند. همچنین، ریوند، نام قدیم نیشابور و نام قدیم کوهستان بینالود است که در آن، آتشگاه باستانی آذر برزین مهر، شعله میکشیده. در باورهای دینی ایرانی، داستان خلقت انسان با گیاه «ریواس دوشاخه»، پیوند خورده است.