خیابانی به نام بینالود

اینجا نیشابور است ...

اینجا نیشابور است؛ ضلع جنوبی بوستان شهدای گمنام؛ در ابتدای شرقی خیابان معراج تا تقاطع خیابان بینالود؛ دیواری با زمینه لیمویی‌رنگ، خودنمایی می‌کند. این دیوار، چهره‌نگاره دو تن از شاعران نامدار معاصر نیشابور و مصرعی از شعر آنان را میزبانی می‌نماید؛ زنده‌یاد استاد ادیب نیشابوری و زنده‌یاد استاد حیدر یغمای نیشابوری. این دیوار‌نگاره زیبا که به کوشش سازمان فرهنگی-ورزشی شهرداری نیشابور و به هنرمندی بانو «مریم آبروان» سامان یافته، با همه سادگی خود، اشاره‌گر به یکی از مولفه‌های هویت فرهنگی نیشابور است؛ «نیشابور، شهر شعر و شعور». کاری ساده، اما حامل معنا و پیام.

  

نیشابور، شهر معنای زندگی

به بهانه بازتاب تصویری این اثر، بر خود واجب می‌دانم از سازمان فرهنگی-ورزشی شهرداری و همچنین هنرمند خالق این اثر سپاسگزاری نمایم و این حرف دل را بازگو نمایم که: مسولان پرتلاش شهرم و هنرآفرینان همشهری‌ام! کارهای زیبا و هویتی شما که به شهر کهن اهورایی‌مان، سرزندگی و معنا می‌بخشد. همشهریان و همسرزمینان و میهمانان شهر ما، حتی کوچکترین کار زیبا و هویت‌بخش شما را، هر روز و همیشه و همواره، می‌بینند و کوشش‌های خستگی‌ناپذیر شما را می‌ستایند. شهروندان از آثار شما، پیام می‌‌گیرند و دلگرم می‌شوند. زندگی و جهان نشابوری‌مان را دلگرم‌تر از پیش، به پیش می‌برند. مگر روح نشابور و نشابوری را جدا از هنر و شعر و اندیشه و معنا می‌توان تصور کرد؟! بزرگواران! شاید بازخوردها در فاصله نفس‌گیر ازدحام و مشغله‌های روزمره زندگی شهر، کم‌سو شده و فرصت بروز نمی‌یابند اما برق چشمان و غرور چهره‌ شهروندی که از کنار این نگاره‌های هویت‌آفرین می‌گذرد، براستی دیدنی است! 

برای همه این‌ نگاه‌های امیدوار به آینده بهتر و برای همه این دل‌های سرشار از مهر وطن، از شما سپاسگزارم. و سپاسگزار خواهم بود که متوقف نشویم و روزهای فردایمان، باشکوه‌تر و بهتر از روزهای امروزمان باشد. نیشابور، ام‌البلاد خراسان، شهر معنا و شهر زندگی است. یا بهتر است بگویم: «نیشابور، شهر معنای زندگی است.» برای زیبایی و شکوه معنای زندگی شهرمان، کوشش بیشتر نماییم.

خیابانی به نام بینالود

یک پیشنهاد هم حضور شهردار و شورای محترم شهر نیشابور دارم؛ گذاشتن نام «بینالود» بر روی یکی از خیابان‌های شهرمان، کار بسیار ارزنده و شایان تقدیری است اما کاش بجای نامگذاری بر روی این خیابان فرعی، این نام با بولوار گلها که یک خیابان اصلی است و دو میدان مهم نیشابور (آزادی و باغرود) را به هم وصل می‌کند و رو به کوهستان بینالود هم دارد جابجا می‌شد و نام آن بولوار، به «بولوار بینالود» تغییر می‌یافت؛ این بولوار، در امتداد خیابان فردوسی است. اگر در میدان فردوسی در جنوب شهر بایستی و بینالود را بنگری؛ به استقبال بینالود بروی ... این بولوار را در راستای خط سیر نگاه شهروندان به بینالود درخواهی یافت.

براستی، اگر بخواهیم خیابانی را در شهر نیشابور امروز، «خیابان بینالود» بنامیم، جایی بهتر و هم‌راستاتر از اینجا، نتوان یافت. اینجا در راستای جاده باغرود و در راستای راهی است که ما را از دل شهر، یکراست و بی‌واسطه، به پای بینالود بزرگ می‌برد.  نمی‌دانم وجه تسمیه بولوار گلها چیست اما کاش، از این بولوار مهم، در حوزه نامگذاری، استفاده بهتری برای هویت‌بخشی به شهر می‌شد. بولواری که رو به بینالود، مادر مهربان نیشابور، دارد حیف است که نامش بینالود نباشد. دست کم می‌توان این را دریافت که نام «بینالود»، ارزش هویتی بیشتری برای شهر نیشابور دارد تا نام «گلها» ....