خیابانی به نام بینالود

اینجا نیشابور است ...

اینجا نیشابور است؛ ضلع جنوبی بوستان شهدای گمنام؛ در ابتدای شرقی خیابان معراج تا تقاطع خیابان بینالود؛ دیواری با زمینه لیمویی‌رنگ، خودنمایی می‌کند. این دیوار، چهره‌نگاره دو تن از شاعران نامدار معاصر نیشابور و مصرعی از شعر آنان را میزبانی می‌نماید؛ زنده‌یاد استاد ادیب نیشابوری و زنده‌یاد استاد حیدر یغمای نیشابوری. این دیوار‌نگاره زیبا که به کوشش سازمان فرهنگی-ورزشی شهرداری نیشابور و به هنرمندی بانو «مریم آبروان» سامان یافته، با همه سادگی خود، اشاره‌گر به یکی از مولفه‌های هویت فرهنگی نیشابور است؛ «نیشابور، شهر شعر و شعور». کاری ساده، اما حامل معنا و پیام.

عرضه ریواس نیشابور در تهران

عمرو لیث صفاری، هنگامه‌ای که بر نیشابور، مرکز خراسان، دست یافت، گفت: «شهری را گرفته‌ام که گِل آن خوردنی، بوته‌ی آن ریواس و سنگ‌های آن فیروزه است.» این گفته عمرولیث، بیانگر ارزشمندی سه فرآورده ناب از اقلیم نیشابور است که یکی از آنها، «ریواس» است. ریواس گیاهی است از تیره ترشک‌ها که یکی از رهاوردهای کوهستان بینالود نیشابور است. به ریشه‌ غدّه‌گون ریواس، «ریوند» گویند. همچنین، ریوند، نام قدیم نیشابور و نام قدیم کوهستان بینالود است که در آن، آتشگاه باستانی آذر برزین مهر، شعله می‌کشیده. در باورهای دینی ایرانی، داستان خلقت انسان با گیاه «ریواس دوشاخه»، پیوند خورده است.